Zastosowanie bambusa znacznie zmniejsza efekt cieplarniany i zmiany klimatyczne.
Wynika to z dużego tempa wzrostu i fotosyntezy. 

Dzięki fotosyntezie bambus pobiera z powietrza CO2 i uwalnia tlen. Bambus produkuje więc około 40% więcej tlenu niż drewno i pochłania do 35% więcej CO2 niż drewno. Dzięki temu bambus jest lepszy do kompensacji CO2 niż drewno.

W krajach położonych wokół równika często trudno o dobry zarobek. Jest to często możliwe do uzyskania przez lokalnych rolników poprzez współpracę przy wylesianiu w celu pozyskania (twardego) drewna. Niestety, większość wycinanych lasów deszczowych nie jest potem ponownie sadzona.

Wiele tropikalnych lasów deszczowych jest zastępowanych przez uprawy komercyjne, takie jak soja i olej palmowy. W związku z tym lasów ubywa. Jest to również złe dla bioróżnorodności i niszczy lokalną florę i faunę. Sadząc bambusy, możemy zapobiec wylesianiu i dać lokalnym rolnikom dochód.

Ściśle współpracujemy z lokalnymi rolnikami. Kompensacja emisji CO2 w ten sposób jest lepsza dla flory, fauny i lokalnej ludności danego obszaru. Rolnicy zyskują zrównoważone źródło dochodu, a bambus jest ważną częścią wielu bioróżnorodnych ekosystemów. Na całym świecie jest kilka zwierząt, które używają bambusa do jedzenia i schronienia. Znanym przykładem jest panda olbrzymia (z Chin), ale także panda czerwona (Chiny), goryl górski (Uganda), pół lemury (Madagaskar), kot balemeen (Etiopia) czy wrony rdzawe (Ameryka Południowa). Oprócz tych zwierząt, istnieje wiele innych zwierząt, które korzystają z bambusa. Sadząc bambusy można szybko zapewnić odpowiednie warunki dla tych gatunków.

Istnieje 1500 różnych gatunków bambusa, z których 50 nadaje się do wykorzystania jako strukturalny materiał budowlany. Bambus jest trawą (Gramineae) i w ciągu sześciu miesięcy może urosnąć do wysokości 30 metrów. Bambus osiąga pełny wzrost po zaledwie siedmiu latach, podczas gdy w przypadku gatunków drewna okres ten wynosi 30 lat lub więcej. Bambus ma właściwości drewna twardego, ale rośnie znacznie szybciej niż drewno twarde. Ponadto bambus produkuje około 40% więcej tlenu niż drzewa.

Z lasów bambusowych zbierane są tylko dojrzałe łodygi bambusa. Pozostałym łodygom daje się czas na wzrost, aż będą również dojrzałe. Podczas zbioru uwzględnia się nowy przyrost. Bambus nie wymaga zatem przesadzania. Właściwie cięcie bambusa można porównać do koszenia trawnika. System zapasów jest najważniejszy, a dzięki jego ścięciu młode pędy bambusa otrzymują niezbędne do wzrostu światło słoneczne. Ponadto sam bambus umiera po 9-13 latach. Ścinając bambusy, zapobiegamy ich obumieraniu i uwalnianiu CO2. Wycinając bambusy, w rzeczywistości przechowujemy CO2 przez dłuższy okres czasu i możemy w ten sposób skompensować dodatkowy CO2.

Bambus reguluje poziom rzek i strumieni, a do wzrostu potrzebuje niewiele podlewania. W rzeczywistości bambus magazynuje wodę w swoim pniu w różnych komorach. Bambus nadaje się również bardzo dobrze do walki z degradacją gleby. Nie tylko w celu zmniejszenia osuwisk i erozji, ale bambus może również rosnąć na glebie, która zawiera metale. To właśnie tutaj bambus Moso jest najlepszy. Moso może rosnąć w miejscach, gdzie jest duże zanieczyszczenie gleby. Oczyszczające działanie korzeni bambusa w końcu przywróci glebę do stanu pierwotnego.